मधुमन

क्षितिजे विस्तारत गेली कक्षाही रूंदावल्या आम्रतरूचा बहर आला रोपाला इवल्या सरसर हे दिवस गेले वार्यावर होऊन स्वार मूशीतून सोने उपजले मुकाट खाऊन मार कधी मधी बघतात   मागे वळून नजरा साठवूनी ठेवती मनी गतकालीन घटना पुन्हा नव्या उमेदीने पंखात येऊन बळ मार्गात उडावया   क्षितिजे आणखी फार!!!