एकेका रेतकणाचे निसटणे डोळ्यांत सामावलेले त्या वाटेवरी क्षणाक्षणाचे अस्तित्व रेंगाळलेले डळमळत्या नजरेला मनाचे ते समजावणे तेच थार्यावर नाही रोजचेच हे भरकटणे !!
मोडकळीस आलेले मन आणि हा तुफान वारा उन्हं रखरखीत फार नाही राहिला निवारा गेल्या पावसाळ्यातच झिरपत होत्या भिंती सारवले सारे घर मनवन्या केल्या किती उभे राहिले खंबीर एका नव्या आवेगाने पण क्षणातच सारे स्तब्ध केले वादळाने!!!
Loved it ☺
ReplyDeleteधन्यवाद!
ReplyDeleteAwesome :)
ReplyDeleteSpeechless madhu.....love you for this
ReplyDeleteThanks Abhi🐸
ReplyDelete